1973 yapımı, Orhan Elmas’ın yönettiği, başrollerde Türkan Şoray ve Murat Soydan’ın olduğu „Dert Bende“ adlı bir film var. En çok beğendiğin eski Türk filmleri diye bir soru yöneltiğinde hiçbir zaman cevap veremem. Ağladıklarımı mı saymalıyım? Mantık hatalarıyla dolu olmalarına rağmen ağladığım filmler vardır. Zamanı gelince onlardan da bahsedeceğim elbet. Diyeceğim şu; bugün de bu filmi baştan sona izledim -sıkıntı yaşayan senaryosuna rağmen. Murat Soydan neredeyse figüran olacakmış. Kaderi de hep denizcileri oynamakmış sanırım. Neyse. Ben asıl Süreyya’nın aşkına yıllarca sadık kalmasını takdir ettim. Yoksa sadık kalma niyetinde değildi de oğlunu „kaybetmiş“ olmanın verdiği acı mı engellemişti onun başka gönüllere sığınmasını? Çünkü, oğlundan uzak kalmanın verdiği acıyı dindirmek için kimsesiz çocukların kimsesi olmaya karar vermişti. Ölüm de bir ayrılık. Ancak, sanki her iki taraf da hayattayken, ayrı kalmanın çektirdiği bir ömür sürebiliyor. Konudan sapmamak için son olarak şunu belirtmek isterim: Esin Engin’in (kendisi filmde de „Durul“ rolünde karşımıza çıkıyor) „En Son Hatıran“ ve Kamuran Akkor’un „Dert Bende Derman Sende“ şarkıları beni benden almıştır. Söz konusu şarkılar, iki sanatçının hiçbir albümünde yer almıyor sanırım. Öyle ki, şimdiye kadar ulaştığım kayıtlar, filmdeki karelerden ibaret olan videolardı.